Bevrijdingsdag!

Bevrijdingsdag! Zo voelde het vrijdag toen eindelijk het gips eraf moest (of betonblok zoals zijn bijnaam luidt). Wel wennen hoor om opeens op twee benen te staan. Ik loop nog steeds wat wankel maar het gaat steeds beter. De zaterdag erna ben ik gelijk boodschappen gaan doen met Emma. Dat was echt een uitje. Waar ik normaal maximaal een half uurtje  over deed ik er nu anderhalf uur over.  Maar ik vond het heerlijk weer eens boodschappen te kunnen doen. Hetzelfde gold voor douchen met twee benen op de grond in plaats van op een been met één been ingewikkeld in een vuilniszak. Waar je dan opeens gelukkig van kunt worden…

Naast de bevrijding van mijn voet had ik vrijdag met mijn stagebegeleidster een afspraak bij het Nierdialyse centrum in de stad. Er was een week geleden een incident gebeurd waarbij een patiënt overleden was. We hadden een afspraak met de betrokken dokter om te horen wat er precies gebeurd was. De afdeling waar ik stage loop houdt zich ook bezig met incidentenonderzoek. Dit is voor het eerst dat het ziekenhuis dit doet. Al die jaren zijn incidenten nog niet gedocumenteerd en onderzocht. Er moet dan ook nog een vast protocol of methode ontwikkeld worden om dit te doen. Met het gesprek met de dokter konden we daar een begin mee maken.

Vandaag gingen we daar mee verder. Het was een bijzonder stagedag. Voor het onderzoek gingen mijn stagebegeleidster en ik naar diverse afdelingen om hun kant van het verhaal aan te horen.  Onze eerste stop was de intensive care. Daarna was de klasse afdeling van het ziekenhuis aan de beurt. Ik kan geen details geven over het incident en vertellen wat er precies gebeurd is. Maar het is een best complexe zaak.  Wat het wel weer een spannende zaak maakt om te onderzoeken. Momenteel ben ik met mijn stagebegeleidster bezig om te achterhalen wat er precies gebeurd is, wie er betrokken waren en hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen. Eigenlijk hoort dit niet bij mijn stageopdracht maar ik vind het onderzoeken zo leuk dat ik het er graag bij doe. Gisteren had ik bijvoorbeeld een belangrijke ontdekking gedaan in een verklaring van een dokter waardoor de zaak opeens anders bekeken moest worden. Best wel tof om die ontdekking te doen en ook nog iets er aan te kunnen bijdragen:)

Bij het laatste gesprek was ook de medische directrice aanwezig. Misschien herinner je nog dat ik een aantal weken geleden nog over haar verteld heb. Dat ze niet zo enthousiast was om mij op gesprek te hebben. Deze keer was dat heel anders. Na het gesprek met de afdeling gingen mijn stagebegeleidster en ik nog even naar het kantoor van de medische directrice om verder te praten over het incident. Later kwam daar ook de verpleegkundige directrice bij. We hadden een goed gesprek en hebben ook hier weer wat nieuwe ontdekkingen gedaan. De directrices luisterde echt naar me en namen dat ook mee. Een mooie verandering. Ik kwam er trouwens pas achteraf achter dat de vrouw die erbij was de verpleegkundige directrice was. Misschien maar beter ook want misschien had ik wat minder makkelijk gepraat als ik door had gehad dat ik met twee directrices het incident aan het bespreken was haha. Mijn stagebegeleidster probeert me nu al een tijdje over te halen om op haar afdeling te gaan werken. Ook tijdens het gesprek met de directrices bracht ze het subtiel naar voren. In ieder geval een goed teken dat ze dat zegt toch?

Maandag was de eerste verjaardag van Janiek die ik niet meemaakte! Maar dit gaan we over 2.5 maand wel inhalen hoor. Tijd gaat echt hard!

Groetjes,

Renee