Cultuurverschillen

Dit moet ik echt even delen met jullie. Misschien laat het jullie ook even denken aan wat normaal voor je is maar voor een ander juist helemaal niet als normaal wordt gezien. Vandaag heb ik weer eens goed gemerkt hoe groot soms de cultuurverschillen zijn tussen Nederlanders en sommige Surinamers. Ik kan niet voor iedereen spreken maar wel voor diegene die ik gesproken had. Dit keer had ik het met een paar collega’s over opvoeding. Er was de laatste weken een meisje van twaalf in het nieuws dat aan de politie had verteld ontvoerd te zijn, bedwelmt te zijn en toen verkracht. Vandaag stond in de krant dat dat gelogen was en dat ze vrijwillig mee was gegaan en thuis weer was afgezet. Twee beveiligers waarmee ik werkte hadden het erover en vonden dat het kind gestraft moest worden want ze was vrijwillig meegegaan. Dat de man op werd gespoord vonden ze belachelijk. Ik dacht gelijk: maar ze was nog maar twaalf!  Die oudere man zit fout en had beter moeten weten.

Het gesprek ging verder over een meisje dat bij de SEH was opgenomen omdat ze kreupel was geslagen door haar moeder. De moeder was opgepakt maar volgens de beveiliger was het belachelijk van dat meisje dat ze haar moeder had aangegeven, want die moeder is kostwinner en heeft meerdere kinderen. En kinderen hebben pas rechten als ze volwassen zijn.

Volgens hen heeft een kind fysieke straffen nodig om respect te krijgen en te leren. Ik moet zeggen dat me er niet veel mee bemoeide omdat het volgens mij nogal een gevoelig onderwerp is. Maar hier moest ik echt even inspringen. Ik zei ze: Meneer, ik ben nog nooit geslagen of fysiek gestraft maar ik heb veel respect voor mijn ouders.

Maar dat kon volgens hen ook als je luisterde. Maar als je vervelend was dan moesten je ouders het laten voelen. Zij zijn vroeger ook vaak genoeg naar de SEH gebracht voor hechtingen zeiden ze. Daarop zei ik: Mijn moeder heeft mij niet geslagen maar juist geleerd wat het haar deed en vaak genoeg deed mij dat al zoveel dat ik het de volgende keer wel beter wist.

Er zijn ook andere manieren om te straffen maar hier schijnt het straffen van generatie op generatie te gaan. Eén van de beveiligers gaf aan dat zijn dochter naar de kinderpolitie was gegaan toen ze geslagen was door hem. Hij heeft zich moeten melden maar heeft de politie toen gelijk gezegd dat ze een ander huis voor haar moesten zoeken omdat hij haar anders zou doodschoppen. Je had mijn gezicht moeten zien! Ook de toon waarop het gezegd werd gaf me kippenvel. Surinamers praten sowieso al met meerdere toonhoogtes en harder maar als het over zo’n onderwerp gaat worden je oren al bijna fysiek gepijnigd.

Dit gesprek deed me denken aan het moment dat ik aankwam op het vliegveld in Suriname en ik naast een moeder en een meisje van ongeveer 5 of 6 jaar stond. Ze zag een ander jongetje lopen en wilde er naartoe. De moeder schreeuwde dat ze moest blijven staan of dat ze haar anders zou klappen. Ik had niet direct door dat ze serieus klappen bedoelde. Met mijn Nederlandse achtergrond dacht ik dat het vast iets Surinaams betekende. Tot het moment dat het kind weer weg wilde lopen en een klap kreeg. Ze begon te huilen maar kreeg gelijk te horen dat ze stil moest zijn of anders weer een geklapt werd. Ik hield voor de zekerheid ook maar mijn mond..je weet nooit.

Wat goed of fout is is niet zomaar te zeggen. Voor mij voelt het heel fout om een kind te slaan en vind ik zeker wel dat kinderen rechten hebben en de kans moeten krijgen om op te treden als ze mishandelt worden. Maar voor deze Surinamers die ik sprak ligt dat heel anders. Zij weten niet beter dan dat een strenge opvoeding nodig is om een goede man of vrouw te worden. Het is waar dat ze erg netjes zijn in omgang, altijd groeten en gelijk hun rommel opruimen omdat ze dat geleerd is maar de manier waarop ..daar kan ik niet aan wennen. En ik weet bijna wel zeker dat dat ook voor hen geldt. Zij kunnen een opvoeding waarbij alleen woorden gebruikt worden niet voorstellen. Ik ben er dus nog niet uit hoe ik hierover moet denken maar het was wel weer een goede wake up voor de verschillen die er zijn.

Zo heb ik toch een beetje cultuur met jullie gedeeld. Dit keer geen foto’s… en is maar goed ook denk:)

Renee